Het gehucht Zierbeek

Zondag 30 april 1978 zette een wolkbreuk het gehucht Zierbeek blank



Wat zich als een prachtige zondag 30 april aankondigde eindigde dertig jaar geleden voor de inwoners van het gehucht Zierbeek met natte voeten en een modderbad. Een even plotse als hevige wolkbreuk zette alle straten en de omliggende weiden blank. De vijver en de beken konden het water niet meer slikken, maar zorgden er na de regenbui wel voor dat het water snel weer weg kon. Al enkele uren later werd de ravage die het wassende water had achtergelaten zichtbaar en zo werd Zierbeek het eerste erkende rampgebied.



Frans Verheyden is geboren en getogen in Zierbeek. Hij herinnert zich die dertigste april nog als de dag van gisteren.
“Het was genlijk best mooi weer”, vertelt hij. “We zaten met de familie bij elkaar op het terras toen de lucht ineens pikzwart werd. Mijn zus is meteen in haar wagen gesprongen en naar huis gereden omdat we voelden dat er iets op til was en ze dan liever thuis wilde zijn. Wisten we toen veel dat ze snel terug bij ons zou zijn om te helpen. Amper enkele kilometers verder
in Dilbeek viel er geen druppel regen uit de lucht, zo plaatselijk was het. Mijn broer wilde snel de koeien binnen zetten om hen te laten schuilen, maar toen ze enkele meters voor de schuur waren barstte het onweer volop los. Het water sloeg met golven uit vijvers en beken op straat en deuren werden door de kracht van het water uit hun hengsels geslagen.”


Het huis van de familie Kiekens kreeg het fel te verduren met grote schade als gevolg ...

Ook buurman Gilbert Wellemans was even voordien nog buiten aan de slag. “Ik had net mijn gazon gemaaid en bemest”,
herinnert hij zich nog. “Toen het noodweer losbarstte vluchtten we naar binnen, enkele voorbijkomende wandelaars zijn nog in onze garage komen schuilen. Nadien voerde ik hen naar huis om dat ze ook ongerust waren over hoe het er bij hun aan toe was gegaan.”
De regenbui duurde amper een half uur, maar zette de hele buurt blank. “Aan boerderij Appelmans had een grondwerker een put gedicht”, weet ex-burgemeester van
Schepdaal Jef Valkeniers. “Daardoor kon het water niet meer weg. De hoeveelheid water die toen uit de lucht viel was wel erg uitzonderlijk..” Dat het inderdaad om meer ging dan een flinke plensbui hebben ook de bewoners gemerkt. “Nooit heb ik het nog zo hard weten regenen”, zegt Ghislaine Janssens. “Maar wij hebben al bij al nog veel geluk gehad. We konden de tapijten op de trap leggen en onze meubels op houten blokken zetten.” Hun buren ontsnapten ook aan het ergste, maar de boerderijen verderop waren wel zwaar getroffen. “Met een tractor zijn we naar het huis van mijn ouders gesneld”, zegt Gilbert. “Daar was de ravage enorm. Het water stond tot boven het fornuis.” Pas toen enkele uren het water weggetrokken was, werd echter duidelijk hoog groot de schade was. “In de kelder lagen vissen”, herinnert Gilbert zich. “En als je een lade opentrok stond die vol water en modder. We wisten niet waar eerst beginnen om op te ruimen.”



Meteen stak echter een golf van solidariteit de kop op. Het Rode Kruis deelde soep en boterhammen uit en de bewoners
kregen hulp van elkaar, van vrienden en van de plaatselijk chiro om alles op te kuisen. “Alleen op de eerste hulp van de brandweer was het even wachten”, lacht Frans. “Die zaten vast in de modder tussen Wambeek en Schepdaal. Maar de solidariteit van het dorp was enorm. Het was de dag nadien ook 1 mei en iedereen was thuis. Ze gebruikten hun vrije dag om elkaar te helpen.”

Uiteindelijk vielen er geen slachtoffers door het noodweer, maar enkele varkens stierven en de
materiële schade was bij sommigen enorm. Eugene Wielant, die in keukens deed, verloor twee wagens en moest zijn hele atelier leeghalen. “Ik was niet thuis toen de regen viel”, vertelt hij. “Jef Valkeniers wist me via een boer te vinden in de Ardennen en tegen dat ik thuis kwam, was het leed geleden.
 


Alles was rijp voor de schroothoop. Een van mijn bestelwagens heeft later wel vuur gevat, net als de nieuwe auto van mijn buurman.
Dat was dus ook nog zeker en vast een gevolg van de regen.
Hoeveel me dat precies gekost heeft, is moeilijk te zeggen.
De BTW en de belastingsdiensten zijn nog een kijkje komen nemen, van hen heb ik nog enkele jaren korting gekregen om wat te compenseren.

Bron: Persinfo - Kor Caenepeel - 08.05.2008

Hieronder nog enkele foto's van toen

Contact voor aanpassingen of opmerkingen: raymond.berlanger@pandora.be